Dziennik Gajowego Maruchy, czyli: „patriotyzm Kalego” kłamstwem i chamstwem podszyty

Wśród Polaków pokutuje przeświadczenie, że wielce patriotyczną postawą jest zgłaszanie roszczeń terytorialnych pod adresem swoich sąsiadów ze wschodu, uznawanie ich za narody mniej zasługujące na miano narodów oraz głoszenie przekonań, jakoby najlepsze, co te narody mogło w ich historii spotkać to jak najszybsze zrezygnowanie z własnej tożsamości i polonizacja. Niewątpliwie kolonizowanie nowych terytoriów i przerabianie innych nacji na swoich obywateli zdaje się atrakcyjna opcją, niekiedy jednak kończy się powstaniami narodowymi, buntami i oporem biernym, które Polacy pamiętać powinni z własnego okresu przebywania pod zaborami. Właśnie polska historia powinna wpajać w Polaków większą empatię wobec narodów pozbawionych państwowości, których terytoria są kolonizowane (por. Komisja Kolonizacyjna) a ludność wynaradawiana (Kulturkampf, germanizacja, rusyfikacja). Niestety u niektórych Polaków z empatią krucho, gdy idzie o majaczone polskie nabytki terytorialne na wschodzie, mimo, że wycierają sobie usta „słowiańszczyzną”, „panslawizmem” i „antyimperializmem” oraz potępiają osadnictwo żydowskie na ziemiach palestyńskich na każdym kroku. Jeśli ktoś chce się mienić polskim patriotą i narodowcem nie może opierać swojej postawy na kłamstwie i hipokryzji w takich kwestiach, jak prawo innych narodów do samostanowienia na ich etnicznych terytoriach. Szczególnie – prawo bratnich narodów słowiańskich.
Oświadczenie autora:
Ponieważ ten tekst mógłby zostać wykorzystany do oszukiwania naiwnych, jakobym chciał relatywizować bądź usprawiedliwiać zbrodnie, jakich dopuściły się oddziały OUN-UPA na ludności polskiej na Wołyniu i w Małopolsce Wschodniej informuję w tym miejscu (mimo, że to oczywiste i nie związane z tekstem), że te zbrodnie z całą stanowczością potępiam, wraz z ich dzisiejszymi apologetami, którzy ze zbrodniarzy usiłują robić ukraińskich bohaterów narodowych. Polskim obowiązkiem patriotycznym jest jednak formowanie takich postaw Polaków, które będą pozbawiały szowinistów ukraińskich zwolenników, a nie – napędzały im ich i zaogniały niechęć Ukraińców do Polaków. Z tego powodu kreowanie rewizjonizmu kresowego na polski patriotyzm i ostentacyjne ignorowanie krzywd wyrządzonych przez Polaków Ukraińcom jest wyjątkowo szkodliwe dla polskiego interesu narodowego. W polskim interesie leży przeformułowanie ukraińskiego nacjonalizmu z prymitywnego szowinizmu, który wykreowali w Ukraińcach Niemcy z Austrowęgier, Prus i III Rzeszy w nacjonalizm zbudowany wokół idei słowiańskiej. Droga do odebrania postbanderowcom zwolenników nie wiedzie jednak przez zgłaszanie roszczeń terytorialnych pod adresem Ukrainy, głoszenie Ukraińcom jakoby byli „sztucznym tworem masonerii” i zakłamywanie polskich przewin wobec Ukraińców (nie umywających się do wołyńskiej rzezi, ale faktycznych).

Na czym tytułowy patriotyzm Kalego polega? Żeby to pojąć posłużmy się cytatem:

Marucha napisał
Talmudzista, czy nie talmudzista – jego poglądy są oparte na kłamstwie.
Naród ukraiński, sztuczny twór masonerii, niestety już istnieje, zakorzenił się i buduje swą tożsamość na nienawiści do Polaków.
Co nie znaczy, iż mamy pieprzyć jak potłuczeni – a co czyni PE1984 – o “okupacji ukraińskich ziem” przez polskich najeźdźców, negować polskość tych ziem, negować istnienie tam Polaków przez setki lat.
Tak może pisać chyba ktoś niespełna rozumu.

Erika Steinbach do Rudiego Pawelki: Rudi, ten Marucha bredzi jak potłuczony. O jakiej „niemieckiej okupacji” Pomorza Zachodniego i Śląska Marucha bajdurzy? Jak może negować niemieckość tych ziem i istnienie tam Niemców przez setki lat?!? Oppeln, Breslau, Schweinemuende, Danzig to praniemieckie miasta.
Więc Panie Marucha – właśnieś Pan dowiódł racji Steinbach i Pawelki. Paniatno? Poniżej przyjrzymy się uważnie moim „kłamstwom”. A tacy rewizjoniści jak Pan pracują usilnie nad pozyskaniem miłości narodu ukraińskiego do Polaków pokrzykując o polskości Lwowa i Kresów dziś (ja nie neguję etnicznej polskości Lwowa czy Wileńszczyzny przed 1945, ale polskość większej części Kresów była jedynie polityczna/administracyjna, bo z etnograficznych badań i spisów ludności wynika raczej ich niepolskość – patrz mapki powyżej) . Polska otrzymała jednak za Kresy rekompensatę w postaci Ziem Odzyskanych i podpisała stosowne traktaty, co przekreśla polski rewizjonizm w zarodku. Co do pozostałych kwestii – odpowiedzi na nie znajdą się poniżej.

Poniższa wypowiedź została pięciokrotnie usunięta przez administratora strony marucha.wordpress.com, po czym, za szóstym razem przepuszczony został pierwszy akapit (poniżej Ad. 38) z odręcznym komentarzem postaci:

Nie widzę sensu zapełniania gajówki wypowiedziami, które nie są ani zgodne z prawdą historyczną, ani nie troszczą się w ogóle o zachowanie jakichkolwiek proporcji. Nie widzę też sensu dalszej dyskusji w sytuacji, w której ignoruje Pan argumenty strony przeciwnej, samego siebie stawiając w roli definitywnego autorytetu. – admin

Sugeruję czytelnikom zapoznanie się z „argumentacją” ww. „strony przeciwnej”. Są granice draństwa, nieuczciwości i nierzetelności. Dezinformator zarządzający stroną marucha.wordpress.com przekroczył je z pełną świadomością i pełną bezczelnością, na chamstwo dyskutantów reprezentujących jego – niczym nie poparte stanowisko – nie reagował w ogóle. Ocenę sytuacji pozostawiam czytelnikom. Stawiam im również pytanie – jak rozmawiać ze środowiskiem reagującym na przytaczanie faktów cenzurą i oszczerstwami bez pokrycia?

Ad. 38
Szanowny Panie Marucha, piszesz Pan kłamstwa. Jaki patriotyzm i jaki nacjonalizm chcesz Pan budować na kłamstwach i obrażaniu kogoś kto pisze Panu prawdę – a na dokładkę ludziom, których Pan świadomie lub nie wprowadzasz w błąd? Wszystko co napisałem o polskiej obecności na kresach, konflikcie polsko-ukraińskim i rekompensacyjnej roli przyznania PRL Ziem Odzyskanych jest udokumentowaną prawdą. Oczywiście zamiast argumentów i faktów masz Pan knebel – plus paru mniej lub bardziej upośledzonych trolli, którym pozwalasz mnie opluwać (wycinając moje riposty) zgodnie z zasadami akademickiego dyskursu panującymi na gajówce. Piszesz Pan:

Marucha napisał
Pańska wizja Kresów jest tak zakłamana, że chyba się Pan jej nauczył u Kuronia. NIC nie jest prawdą. Dosłownie NIC. Jakbym czytał banderowców i ich pogrobowców.

Zacznijmy od Churchilla, który określił, co się stanie z polskimi granicami zachodnimi i czym będą nadziały z ziem niemieckich dla Polaków:

The liberation of Poland may presently be achieved by the Russian armies after these armies have suffered millions of casualties in breaking the German military machine. I cannot feel that the Russian demand for a reassurance about her Western frontiers goes beyond the limits of what is reasonable or just. Marshal Stalin and I also spoke and agreed upon the need for Poland to obtain compensation at the expense of Germany both in the North and in the West.
Źródło: przemówienie W. Churchilla w Izbie Gmin z 22.II 1944, tłumaczenie za kmieciu (dws.org.pl):
Wyzwolenie Polski jest możliwe siłami rosyjskimi, co zostanie okupione ich milionowymi stratami w walce z niemieckimi siłami zbrojnymi. Nie uważam, by rosyjskie żądania odnośnie potwierdzenia zachodnich granic (ZSRR) (p.e.1984: chodzi o zastrzeżone przy podpisywaniu Karty Atlantyckiej granice z 22.VI.1941, czyli po „referendach” włączających Zachodnią Białoruś i Zachodnią Ukrainę do ZSRR, temu zastrzeżeniu USA ani Anglia się nie sprzeciwiły, czyli de facto usankcjonowały tą granicę!) wykraczały poza granice tego co rozsądne i sprawiedliwe. Marszałek Stalin i ja rozmawialiśmy też o konieczności uzyskania przez Polskę rekompensat na zachodzie i północy kosztem Niemiec.

, kwestia charakteru rekompensacyjnego ziem przyznanych Polsce kosztem Niemiec przewija się w wielu innych dokumentach. Jeśli Pan Marucha dostał rekompensatę za ziemie, z której go wywłaszczono pod budowę autostrady, to nie należy się Marusze nic poza kwotą rekompensaty. Reprezentujące Polaków władze żydokomunistyczne podpisały stosowne umowy międzynarodowe w tej kwestii. III RP jest prawną spadkobierczynią PRL i obowiązują ją w kwestiach granic traktaty międzynarodowe wiążące PRL.
W związku z powyższym pisanie jakobym zaciemniał jakąś:

Marucha napisał
(…) jasną i niepodważalną prawdę: LWÓW TO POLSKIE MIASTO. KRESY TO CZĘŚĆ POLSKI.

jest zwyczajnym ośmieszaniem się. Dodam jeszcze tylko coś, co pokaże „polskość” Wołynia:

według spisu powszechnego z 1931 roku na Wołyniu żyło 325.000 Polaków, co stanowiło 15,5% ogólnego stanu ludności tego województwa, zdecydowaną większość stanowili Ukraińcy – 1.448.000, to znaczy 69,8% ludności.
Wiktor Poliszczuk, DOWODY ZBRODNI OUN i UPA, Integralny nacjonalizm ukraiński jako odmiana faszyzmu, tom drugi, Działalność ukraińskich struktur nacjonalistycznych w latach 1920-1999, Toronto – 2000, s. 59

Teraz przejdę do kwestii zachowania władz polskich wobec Ukraińców. Jeśli przytoczony tekst ( Sanacja kontra Ukraińcy ) to fałsz, to co konkretnie?
1. Likwidacja ukraińskiego szkolnictwa?
Sugeruję rzucić okiem na hasło wikipedii Lex Grabski
Podczas gdy w 1912 roku w Galicji było 2.400 ukraińskich szkół podstawowych, to w 1937 roku pozostało ich tylko 352. Na Wołyniu w analogicznym okresie – z 440 szkół pozostało tylko 8 [1]. Według W. Romanowskiego na Wołyniu w roku 1920 było szkół: 432 polskich, 367 ukraińskich i ani jednej dwujęzycznej, zaś w roku 1937 szkół polskich było 511, szkół polskich z ukraińskim językiem jako przedmiotem 849, dwujęzycznych 534, a ukraińskich już tylko 7 [2]. Przekładając te dane na język praktyczny, oznaczało to, że w 1937 roku na Wołyniu szkół polskich było 1.894, a ukraińskich tylko 7. Potwierdza ten stan inne źródło, według którego odsetek szkół powszechnych ukraińskich na Wołyniu sięgał zaledwie 0,4% (…) W chwili przyjazdu Jeżewskiego do Łucka 69,3% zatrudnionych na tym terenie nauczycieli to Polacy, 24,3% Ukraińcy. Pięć lat później odsetek Polaków wzrósł do 79,8%o, a Ukraińców spadł do 13,5% [3]. W Zamojszczyźnie, chociaż nie na ukraińskim terytorium etnicznym, jednak z 24% tej ludności, a w powiecie hrubieszowskim z 38%, przy czym były wioski zamieszkałe wyłącznie przez Ukraińców, nie było w ogóle szkół ukraińskich[4]. Na wyższych uczelniach Lwowa studiowało nie więcej niż 10-15% Ukraińców, twierdzenie to zgadza się z informacją uzyskaną przez autora od Czecha z Wołynia, lekarza studiującego przed wojną we Lwowie co do numerus clausus w odniesieniu do Ukraińców na wyższych uczelniach w Polsce [5]. Podczas gdy na Wołyniu jedno gimnazjum polskie przypadało na 16.000 ludności polskiej, to takie gimnazjum ukraińskie przypadało na 230.000 ludności ukraińskiej [6].[7]

[1] Orest Subtelnyj: „Ukraina. Istorija” (wyd. ros.), Kijów, 1994, s. 552
[2] Wincenty Romanowski: „ZWZ-AK na Wołyniu 1939-1944”, Lublin, 1993, s. 40.
[3] Jan Kęsik: „Zaufany Komendanta – biografia polityczna Jana Henryka Józewskiego 1892-1981”, Wrocław, 1995, s. 82
[4] Wojciech Sulewski: „Lasy w ogniu – Zamojszczyzna 1939-1944”, Warszawa, 1962, s. 15
[5] Ryszard Torzecki: „Polacy i Ukraińcy – sprawa ukraińska w czasie II wojny światowej na terenie II Rzeczypospolitej”, W-wa, 1993, s. 77; list Eugena Somola w zbiorach autora
[6] Orest Subtelnyj, op. cit, s. 552
[7] Wiktor Poliszczuk, Dowody zbrodni OUN i UPA, Integralny nacjonalizm ukraiński jako odmiana faszyzmu, tom drugi, Działalność ukraińskich struktur nacjonalistycznych w latach 1920-1999, Toronto – 2000, s. 22-23.

Niespełnienie obietnic autonomii i niszczenie szkolnictwa ukraińskiego stworzyły podatny grunt dla działalności terrorystyczno-sabotażowej OUN-UWO. Polityka przymusowej polonizacji Ukraińców była faktem, potwierdzonym nawet w wytycznych Grabskiego (patrz Stanisław Grabski: „Z codziennych walk i rozważań”, Poznań, 1923, s. 40).

2. Wojskowe osadnictwo na Wołyniu?
Proszę bardzo: http://archiwumcaw.wp.mil.pl/biuletyn/b28/b28_6.pdf
Jest ono faktem historycznym. Jak Gajowy Marucha patrzyłby na osadnictwo niemieckie na nieużytkach Śląska i Pomorza Zachodniego?

3. Brutalne pacyfikacje?
Miały miejsce po serii aktów terroru/sabtażu dokonanych przez OUN – nawet we wsiach, gdzie nikt OUNowca nie widział na oczy:
Pacyfiakacja objęła około 450 wsi, często położonych w okolicach, gdzie nie zdarzały się akty terroru. W jej toku, a także podczas równoległej akcji w miastach, aresztowano 1.739 osób, z których przed sądami stanęło 1.141
( Tadeusz Olszański: „Historia Ukrainy XX w.”, W-wa, 1993, s. 143)
Jak takie operacje wyglądały?
Pacyfikację przeprowadzano w ten sposób, że najpierw otaczano wieś, następnie wzywano sołtysa lub wójta. Informowano go o celu działań i żądano wydania ukrywanej broni oraz materiałów wybuchowych. Wszyscy mieszkańcy musieli pozostać w swoich zabudowaniach. Potem u osób podejrzanych przeprowadzano rewizję połączoną z zrywaniem podłóg i poszycia dachów. Przy okazji demolowano pomieszczenia i niszczono mienie, w tym również artykuły spożywcze (cyt. za wikipedia.pl, Władysław Pobóg-Malinowski Najnowsza historia polityczna Polski t. II wydanie pierwsze oficjalne krajowe, Gdańsk 1990, ISBN 83-85130-29-2, s. 726.)

4. Niszczenie cerkwi?

Jedną z najbardziej prowokujących Ukraińców (akcji) w 1938 r. była rewindykacja byłych unickich cerkwi na Chełmszczyźnie i Podlasiu na rzecz Kościoła Katolickiego. Według danych ukraińskich z liczby 389 cerkwi prawosławnych (1914), pozostało w rękach prawosławnych 41, 149 cerkwi przekazano katolikom, 189 – zniszczono. Źródła polskie kwestionują te liczby jako przesadzone i ogólnikowe. Liczba zniszczonych nie przewyższała 120, w tej liczbie były małe kaplice lub nieużywane cerkwie. W akcji tej używano wojskowych saperów i dynamit, ludność broniącą swych cerkwi rozpędzano kolbami, byli pobici ze strugami krwi. Zabitych nie było?
Wiktor Poliszczuk, DOWODY ZBRODNI OUN i UPA, Integralny nacjonalizm ukraiński jako odmiana faszyzmu, tom drugi, Działalność ukraińskich struktur nacjonalistycznych w latach 1920-1999, Toronto – 2000, s. 25

___________________________________________________
Poniżej jeszcze dwie inne wypowiedzi usunięte przez administratora strony marucha.wordpress.com w ramach walki o rację per fas et nefas:

Ad. 45.
Pan Panie Marucha mylisz rewizjonizm z pamięcią. Żeby pojąć swoją pomyłkę musisz Pan jeszcze raz przeczytać swoje wypowiedzi. A żeby pojąć o co chodzi w moich wypowiedziach musisz pan je przeczytać ze zrozumieniem. To nie jest pierwsza nasza polemika w kwestii Kresów i to i owo powinieneś już Pan do tej pory z mojego stanowiska zrozumieć. Pan jesteś najzwyklejszym rewizjonistą, a nie żadnym „wspominaczem polskości kresów”. Mam pokazać, z których Pana wypowiedzi to wynika? Pan się ogłaszasz panslawistą – a istnienia narodu ukraińskiego pan nie chcesz uznać – wbrew świadomości narodowej samych Ukraińców? Pan nie chcesz uznać zasięgu geograficznego etnosu ukraińskiego?
Ja znam pewną nację, która nie chce uznać praw innej nacji do bycia narodem – oraz praw tegoż narodu do ziemi z racji bytności na określonych ziemiach wiadomej nacji kilka tysięcy lat temu. Chcesz Pan porozmawiać o konflikcie tych nacji o ziemię i nieuznawaniu istnienia ww. narodu wyzuwanego systematycznie z ziemi?

W kwestii Pana poglądów na opinie Churchilla – śpieszę donieść, że akurat w kwestiach polskich granic Churchill dyrygował najpierw Rooseveltem a potem Trummanem. Mowy Churchilla nie tyle urabiały opinię publiczną i scenę polityczną w kwestiach polskich granic, co raczej służyły komunikowaniu tego, co już zdecydowano, ale co jeszcze nie przybrało formy traktatu. Tak więc Pańskie deklaracje względem Churchilla zdradzają Pańską niekompetencję polityczną i historyczną. Możesz Pan lekceważyć tajfuny i sztormy, pukiś Pan daleko, a nie w centrum zawieruchy.

Ad. 46.
Inwektywy, których używa szanowny Inkwizytor są dowodem na niski poziom kultury osobistej, brak kontroli nad emocjami czy bezsilność intelektualną? Ciekawe, czy do Inkwizytora dociera, że daje świadectwo raczej własnej nędzy mentalnej niż czegokolwiek innego? W ramach dementi – niestety szanowny Inkwizytorze nie jestem banderowcem ani Ukraińcem, nie poczuwam się również w żaden sposób do ideologii OUN/UPA. Jest różnica pomiędzy obiektywizmem i znajomością faktów a identyfikowaniem się z obozem wrogów. Niestety nie do każdego „patryjoty” pewne niuanse docierają.

Inkwizytor napisał:
Kilkustopniowy banderowski intelektualisto, Polacy na Kresach byli od zawsze razem z innymi narodami i tak jak one, byli na Kresach u siebie, dotarlo ?

Niemieccy osadnicy między Łabą a Wisłą byli od zawsze z innymi narodami i tak jak one byli między Łabą i Wisłą u siebie, dotarło?

Inkwizytor napisał:
Jesli jednak nie byli u siebie i nie chcieli “okupowanej” ziemi opuscic to uprawnione byli postepowanie Ukraincow oczyszczenia “ich” ziemi z “okupantow” metoda widel i siekiery, zalecana przez prowod OUN i ksiezy grekokatolickich ?

Jeśli jednak ci Niemcy nie byli u siebie między Wisłą a Odrą, to czy uprawnione było ich wypędzanie przy pomocy nieludzkich traktatów międzynarodowych?

Inkwizytor napisał:
W jaki sposb ukrainski scierwaku chcesz na wieloetnicznych Kresach rozgraniczac etnosy ? Po banderowsku, zgodnie z mysla Doncowa ? Marzys zo Ukrainie czystej jak szklanka wody, bliski jest tobie doncowski darwinizm spoleczny ?

Szanowny Inkwizytor raczy bredzić po swojemu z nadzieją, że jak będzie rzucał obornikiem, to coś się przyklei do oponenta. Tak się dyskutuje w kręgach upośledzonych mentalnie zapewne. Wracając do meritum – w kwestii „rozgraniczania etnosów” zastosowano rozsądne rozwiązanie. W Poczdamie wyznaczono granicę państwową pomiędzy PRL a ukraińską SSR, po czym dokonano (na mocy postanowień tej samej konferencji) wymiany ludności tak, by granica etniczna pokrywała się z polityczną. Uczyniono tak zgodnie z ideą, że każdy naród powinien mieć własne państwo narodowe, bez mniejszości. Jest to idea ze wszech miar słuszna. Wymiana ludności przypieczętowała istniejące obecnie granice. Można tylko żałować, że wymiana nie była dostatecznie restrykcyjna – co wymusiło na polskich władzach przeprowadzenie akcji „Wisła”, która byłaby zbędna, gdyby ludność ukraińską przesiedlono za granice wschodnią PRL do ostatniego Ukraińca.

Inkwizytor napisał:“Ziemie ukraińskie okupowała II Rzeczpospolita. Prowadziła osadnictwo wojskowe, niszczyła cerkwie, zwalczała szkolnictwo ukraińskie, zwalczała usprawiedliwione ukraińskie dążenia niepodległościowe”
Brednie ukrainskiego banderowca szowinisty.

Jak mam tą obfitującą w fakty i daty argumentację skontrować? Chyba tak: brednie polskiego nieuka, któremu się zdaje, że jest „patryjotą”.

Aktualizacja 29.10.2013, po mailowym powiadomieniu mnie o sprawie z 2004 r., muszę napisać epilog do tego tekstu

Blokowanie polemiki z „Inkwizytorem” przez administratora strony marucha.wordpress.com może wydawać się niezrozumiałe, czytelnikowi brakuje tu jakiegoś elementu układanki, prawda? Usunięte wypowiedzi nie zawierały niczego, co można uznać za obraźliwe. Istnieje jednak prawdopodobne wyjaśnienie tej kwestii. Administrator marucha.wordpress.com polemizował ze mną z wykorzystaniem kilku kont, pisząc z tych, które nie były z nim kojarzone pozwalał sobie na „pełną ekspresję emocji”, w momencie kiedy zorientował się, że nie udało się mnie sprowokować, musiał posłużyć się cenzurą. Operowanie przez administratora marucha.wordpress.com wieloma kontami, chamstwo i manipulacje mają długą tradycję (poniższy cytat obrazuje metody działania pana Mirosława J. Wiechowskiego vel „gajowego Wacława Maruchy” jeszcze w 2004 r., poza tzw. „gajówką Maruchy”):

Metody manipulacji stosowane w sieci przez Mirosława J. Wiechowskiego vel „gajowego Maruchę”

(…) Metoda prowadzonego ataku przez Wiechowskiego była dla nas dosyć przejrzysta – niemniej dla postronnego obserwatora już nie zawsze ze względu na manipulacje i pozory troski o Kościół i Ojczyznę i podpieranie się autorytetami największymi w sposób przewrotny i nieuczciwy – takimi jak chociażby dr Stanisławem Krajskim. Wiechowski występował pod różnymi pseudonimami – mającymi za zadanie zamaskowanie i wzmocnienie ataku. Oto niektóre: „Dyplomowy Gajowy Wacław Marucha”, „Zexton”, „Iga Korczyńska” a wcześniej „jj”. W tym wiele opinii nie podpisanych. Nie sposób wszystkich udowodnić – niemniej przeglądając archiwalny materiał – wyraźnie widać tam pewien schematyczny sposób prowadzenia ataku. Pojawianie się tych samych osób obok siebie – wypowiadających nawet te same kwestie w sposób często zamienny. Wątki i zwroty wypowiadane przez jednych używane są później przez „inne” osoby – podobnie jednak formujących myśli i posiadających ten sam zasób językowy. Część tych osób interntowych została wykreowana podczas prowadzenia ataku i nie występuje ani wcześniej ani później na forum. Te detale jednak mogły być widoczne jednak tylko dla ludzi którzy zaglądają tu systematycznie i dłużej.

(…)
W trakcie prowadzenia dyskusji doszło do używania obraźliwych słów w stosunku do nas a w szczególności do Wojciechowskiego – pomimo, że Wiechowski jako prowadzący witrynę powinien stać na straży kulturalnego wypowiadania się. Na koniec zostaliśmy zniesławieni i uznani we trzech za jedną i tą samą osobę – podszywającą się pod różnych ludzi a dwóm z nas został zablokowany dostęp do „WP”. Trzecią osobą jest mój brat, który w ogóle nie brał udziału w tej dyskusji! Zagrywka wprost ubecka. W ten sposób pozbyła się redakcja za jednym zamachem trzech bywalców witryny – stających przede wszystkim w obronie wartości patriotycznych, katolickich, narodowych; polskich. Ten groteskowy finał zawiera ostatni z podanych przeze mnie odnośników (linków) do tekstów na „WP” (7095). Przy tekście przedostatnim (7084) musiałem zaprzestać zabierania głosu ponieważ zaczęto zmieniać treść wypowiedzi i podszywać się pode mnie. Trzy przedostatnie niby moje wpisy nie należą do mnie, a ostatni został zmieniony. Zagrożono mi zablokowaniem a następnie fałszywki przypisano Wojciechowskiemu. Zrozumiałem, że nie mogę uczynić nic więcej. Trochę później okrzyknięto nas jedną osobą. (…)

Źródło: http://forum.ojczyzna.pl/read.php?f=3&i=12821&t=12776&v=f

Wypowiedź nie jest pozbawiona powszechnych wśród polskich patriotów błędów. Wyraźnie widać zdezorientowanie autora odnośnie tego, co jest istotą polskości, wyraźnie mieszane są kwestie indywidualnych, prywatnych dla każdego Polaka przekonań religijnych z polską tożsamością narodową (budowaną od podstaw przez świecką Ligę Narodową w duchu indyferentyzmu religijnego oraz prymatu interesów politycznych i ekonomicznych w działaniach narodu – naród polski zniknie, jeśli nie zdoła zdefiniować swojej tożsamości na gruncie świeckim – politycznym, gospodarczym i demograficznym, scalającym nierozerwalnie wszystkich Polaków, a nie jedynie kurczącą się grupę wyznaniową). Błędnie utożsamiany jest interes kosmopolitycznego Kościoła Rzymskokatolickiego z interesem narodu polskiego (niestety sprawa postawy Karola Wojtyły w kwestii akcesji do UE, poświęcenie polskiej państwowości w imię mrzonek o „rechrystianizacji laickiej Europy” dobitnie świadczą o sprzeczności interesów narodu polskiego z interesami Watykanu). Niemniej, mimo tych błędów, na które uczulam czytelnika, z cytowanej wypowiedzi dowiadujemy się niepokojącej prawdy o panu Wiechowskim pseud. „Gajowy Marucha” (i, jak widać, jednocześnie wiele, wiele innych).